Ontdek 50 meditaties van Pasen tot Pinksteren

Werpt het net uit, rechts van de boot, daar zal je iets vangen

Version française ci-dessous

Francis Akkara

Stel je voor dat we op reis zijn en we moeten door een woestijn. Plotseling, halverwege de reis, realiseren we ons dat we geen water meer over hebben. We beginnen dorst te krijgen. In het begin lijkt het draaglijk. Maar als de verzengende hitte het water uit ons lichaam trekt, gaan we wanhopig op zoek naar water. En als we dan eindelijk water krijgen in een oase, is het alsof we weer leven na net de dood in de ogen te hebben gekeken. We beginnen de essentiële elementen in het leven te waarderen. Toen Jezus gekruisigd werd en stierf aan het kruis, zagen de leerlingen het einde van het leven-gevende water van Jezus. Zij geloofden dat Jezus hen er doorheen zou leiden, maar halverwege verliet Hij hen.

Zij keren teleurgesteld terug naar hun visnetten, hun vroegere bezigheid. Zij gaan door een geestelijke uitdroging en zij hebben geen hoop meer dat zij het levengevende water zullen vinden dat hun dorst zal lessen. Deze leegte wordt vandaag in het evangelie prachtig weergegeven door de lege netten. Hun uitgedroogde lege levens kregen een nieuwe adem toen Jezus aan hen verscheen, wat resulteerde in een overvloeiende geestelijke ervaring en aanvulling. Ook wij voelen ons vaak uitgedroogd, en we zoeken naar manieren om deze situatie te ontvluchten, net als de leerlingen die terugkeerden naar hun vissersboten. Bewust of onbewust, laten we onszelf langzaam sterven. Deze leegte is niet iets wat we opzij kunnen zetten, maar we moeten ze opvullen. Wanneer we verwachten dat Jezus werkt op een manier zoals wij het willen blijven we teleurgesteld achter als dat niet zo is,  zoals de discipelen hoopten dat Jezus een heerser zou zijn die het keizerrijk op aarde omver zou werpen. Soms kunnen al onze inspanningen, zoals  jaren van hard werken en geen tekenen van verbetering zien, lijden aan een ziekte en geen beterschap ervaren, op alle mogelijke manier je inspannen voor je gezin en geen erkenning krijgen voor die inzet, leiden tot een teleurstelling in Jezus die leidt tot geestelijke dorst. En als we die dorst proberen te negeren, leidt dat alleen maar tot meer wanhoop. Deze wanhoop kan alleen bevredigd worden als we  in alles wat we doen Jezus ontmoeten en Zijn wil begrijpen in ons dagelijks leven. Laat je niet afleiden en sterf niet van dorst maar laat je vervullen door het levengevende water van Jezus. Amen.    

Lezingen van de dag:

  • Hand. 4, 1-12: Aanhouding van Petrus en Johannes

  • Joh.21, 1-14: Verschijning aan het meer van Tiberias


Jetez les filets de l'autre côté

Francis Akkara

Imaginez-vous en pleine traversée du désert. A mi-parcours, vous vous rendez compte que vous n’avez plus d'eau et la soif commence à se faire sentir. Au début, cela reste supportable. Cependant, comme la chaleur vous écrase petit à petit, vous avez désespérément besoin d'eau. Et lorsque vous trouvez enfin une oasis, c'est comme si vous étiez à nouveau en vie après avoir vu la mort en face. C’est à ce moment que vous commencez à apprécier vraiment les éléments les plus essentiels de la vie.  
 
Lorsque Jésus a été crucifié et est mort sur la croix, les disciples ont assisté au tarissement de l'eau vivifiante de Jésus. Ils pensaient que Jésus les conduirait grâce à elle, mais à mi-chemin, la source s’est tarie... Les disciples sont ainsi retournés à leur ancien métier de pêcheur, déçus. Ils sont passés par un temps de « déshydratation spirituelle » durant lequel ils n'ont sans doute eu aucun espoir de trouver à nouveau cette eau vivifiante pour étancher leur soif.  
 
Dans l'évangile d'aujourd'hui, ce manque est magnifiquement symbolisé par les filets vides. Cependant, la vie vide et desséchée des disciples s’est trouvée comme rajeunie lorsque Jésus leur est apparu. Cela a donné lieu à une expérience spirituelle débordante. Ils ont été « restaurés ». Nous aussi, nous sommes souvent desséchés, et nous cherchons par tous les moyens de nous extirper de cette situation, tout comme les disciples qui sont retournés à leurs bateaux. Consciemment ou inconsciemment, nous nous laissons parfois mourir à petit feu. Ce vide n'est pas quelque chose que nous devons mettre de côté ou fuir, mais que nous devons justement remplir. Lorsque nous attendons de Dieu qu'il agisse d'une manière précise et que cela ne se produit pas comme les disciples espérant que Jésus soit un Messie souverain nous restons sur notre faim. Parfois, nos années de labeur sans aucun signe d'amélioration, la souffrance d'une maladie qui ne montre toujours aucun signe de relèvement, le soutien de la famille de toutes les manières possibles ou l'absence de reconnaissance pour les sacrifices consentis, peuvent conduire à une déception. Une telle soif spirituelle intérieure que nous essayons de fuir ne mène finalement qu'à davantage de désespoir. Le désespoir ne peut être satisfait dans tout ce que nous faisons que lorsque nous rencontrons Jésus et comprenons sa volonté dans notre quotidien. Ne nous laissons pas mourir de soif, mais laissons-nous remplir de l'eau vivifiante de Jésus.

Lectures du jour :

  • 1re lect.  : Ac 4, 1-12 
  • Ps . : 117, 1-2.4, 22-24, 25-27a
  • Évangile  : Jn 21, 1-14 
0
Shares