De volheid van onze tijd

Ik bedoel dit: zolang de erfgenaam onmondig is, verschilt hij in niets van een slaaf, hoewel hij heer van alles is; maar hij staat onder voogden en beheerders tot het tijdstip dat door zijn vader is bepaald. Zo waren ook wij slaven zolang we onmondig waren, onderworpen aan de machten van de kosmos. Maar toen de volheid van de tijd gekomen was, heeft God zijn Zoon gezonden, geboren uit een vrouw, geboren onder de wet, om hen die onder de wet stonden vrij te kopen, opdat wij de rang van zonen zouden krijgen..
Ga 4, 1-5


Zr Mary Amatha Müller

19-50

In de geschiedenis van het heelal kunnen we heel wat ‘grote’ momenten onderscheiden:  de Schepping, de Uittocht uit Egypte, de Menswording, de Verlossing. Te midden van die grote momenten is er de volheid, de vervulling van de tijd, toen God ons zijn Zoon heeft gezonden. Maar er bestaat ook een volheid, een vervulling van onze eigen tijd: ons doopsel, een groot moment van bekering of inzicht in iets belangrijks, het moment waarop Jezus ons heel nabijkomt en onze levens voorgoed verandert. Hij komt op dit eigenste moment, het ‘nu’ van ons leven om ons te redden en ons op te voeden als kinderen van God. Die identiteit van ons, als kinderen Gods, wordt dikwijls vergeten of raken we kwijt, zodat we net als slaven leven, ‘onderworpen aan de machten van de kosmos’, verslaafd aan allerhande tijdelijke pleziertjes die nooit genoeg zijn om aan onze oneindige verlangens te voldoen.

Op de lijst met grote tijdsmomenten wordt er een soms vergeten: de Parousie of de Wederkomst van Christus, wanneer ‘alles in allen’ zal zijn (1 Kor 15,28). Wij leven in de tijd tussen de Verlossing en de Wederkomst. Een tijd die is als een lege bladzijde, en die in ieder van ons de vraag oproept: wat wil jij neerschrijven? Hoe zal je nu als zoon of dochter van de Hemelse Koning leven? Het nu, het heden, is de volheid, de vervulling van onze tijd, en daarom vragen we ook aan de Vrouw uit wie de Zoon geboren werd voor ons te bidden op de twee belangrijkste momenten van ons leven: ‘nu, en in het uur van onze dood. Amen.’

Zr Mary Amatha Müller
Sittard (Nl)

Une révolution

0
Shares